Star Evolution

Komoda zaprzeczyła. Cała podłoga była w podobnych zadrapaniach i rysach.
- Chyba poznaje. Ostatnio dociągnął ją dalej- powiedziałam ciężko- chce pan kawy- zapytałam, bo oprócz zimnych soków i jabłek, kawa była jedyną nieprzeterminowaną rzeczą w tym domu.

Zaparzyłam kawę, kupowaną przeze mnie raczej na użytek bezsennych nocy niż częstowania gości. Naturalnie, o dodatkach do niej można było pomarzyć. Opłukałam dwa kubki i zaparzyłam kawę, dolewając jej również Lucyferowi do miski, by chociaż na chwilę przestał niszczyć podłogę. Postawiłam kawę na stoliku a sama usiadłam na wysłużonym krześle z drugim kubkiem.
- Czy ja wiem... Poza ten dom wychodzę głównie po kawę lub z Lucyferem, więc czy ludzkość zostanie tutaj czy rozlezie się pod całym welonem, jest mi zgoła obojętne. Panie premierze.

- A.. miałam umówione spotkanie z klientem- powiedziałam niefrasobliwie. Lucyfer, na całe szczęście zaczął się interesować kawą w misce.

- Nie mam pojęcia- powiedziałam radośnie- a to oznacza, że mam pierwszy od paru tygodni wolny dzień- przeciągnęłam się niefrasobliwie i ziewnęłam.

- Lucyfer nie jest taki stary. Ma dopiero trzy lata- wyszczerzyłam zęby, przechodząc na mniej oficjalny ton.

- Poza miasto? Hm... Trzeba mieć jakiś specjalny skafander?

- Jasne- wypchnęłam pana premiera za drzwi i uwolniłam komodę od psa, szybko wybiegając na zewnątrz. Oparłam się o drzwi, lekko zdyszana.

Nie zaprotestowałam, z ciekawością patrząc na pojazd.
- Trzyma się pan nadzwyczaj dobrze jak na swój wiek- stwierdziłam gładko, i ze zdziwieniem zauważyłam, że to faktycznie prawda.